سرزمین من دیگر خیابان هم ندارد
اما .. تا دلت بخواهد آدمهای کوچک دارد
این آدمهای کوچک .. آدمهای خیلی بزرگ را مثل یک سرگرمی روزمره میجوند و تف میکنند
این آدمهای کوچک مرگ را
مثل یک سگ هار به جان آدم های بزرگ ِ بی خانه و بی سرزمین می اندازند
این آدمهای کوچک آدمهای بزرگ را در خیابان های سرخ این ویرانهء خاکستر شده .. دفن میکنند
این آدمهای کوچک ... روزنامه هایشان حتی ... در جوهر مرگ چاپ میشود
تا شبح های بی سرزمین من
در خانه های متروکهء خود بخوانند و گاه
سری تکان دهند
که باز هم ... ؟
بگذار برایت بگویم ...
اینجا گورستانی خواهد شد
که دیگر خانه ندارد
که دیگر خیابان ندارد
که دیگر انسان ندارد
اما تا دلت بخواهد
آدمهای کوچک دارد
ماندانا طورانی
No comments:
Post a Comment