عشق یکی نبود

تکرار می کنم

دلتنگی های من

از عمق آغوش تو

خیلی کمتر است

و قد هر بهانه

تا سر بازوانت هم نمی رسد

فقط نمی فهمم

اعتمادی هست

به این عاشقانه

یا به من حتی ...

که زبانم هیچ وقت

به درازی شب ها نمی شود

و واژه  را

بر عکس این همه اشکِ بی دلیل

کم می آورم

اما اقرار می کنم

منتظر معجزه بودم

چیزی بیشتر از جسارتِ تاریخ

که پیدایت شد

و من چقدر دلم می خواست

آخرین پیامبر جهان می شدم

که اثبات حرفم تو باشی

اعتراف می کنم

 که فهمیده ام

همه کافر بوده اند

عشق هرگز یکی نبود

و حجم بودنت

از باور تمـــــام مردم این دنیا

برای من

آشناتر است